BAZEN...

Bazen...

Bazen kaybediyorum kendimi. Ya da, belki hiç bulamamış olduğumu düşünüyorum. Bazen farklı hissediyorum kendimi. Kaçıp gitmek istiyorum. Fısıltılarla bağırmak istiyorum. Sonrada çığlıklarımla susmak... Bazen nerede olduğumu bilmiyorum. Etrafa bakıyorum; ağaçlar var, binalar var, kuşlar, böcekler var, kediler, köpekler var...Ha birde insanlar var…. Hangisinin gerçek olduğunu çözemiyorum. Şeffaf bir odam olsun istiyorum bazen. Önce kapısından bakmak istiyorum eşyalara. Sonra içeri girip hepsine tek tek dokunmak istiyorum. Gerçekliğini hissetmek istiyorum. Orada olduklarını bilebilmek ya da…

Bazen bir uçurtma olmak istiyorum. Uçarken rüzgârın ve ipimi tutanın isteği doğrultusunda uçmak istiyorum. Bazense özgür bir kuş olmak istiyorum. Belki gene rüzgârın etkisiyle ama tamamen kendi isteğimle süzülmek istiyorum gökyüzünde.

Bazen bir şarkı olmak istiyorum. Herkesin her cümlemi ezbere bilmesini istiyorum. Bazen de bir şiir olmak istiyorum. Kendi alfabemle oluşturduğum henüz kimsenin okumadığı. Ama her kelimesinde herkesten bir parça olmasını istiyorum.

Bazen düşünüyorum. Sadece durup düşünüyorum. Kimim, neredeyim, ne yapıyorum, ne diyorum, ne istiyorum. Cevabını mı? Bazen buluyorum, bazen bulamıyorum. Sonra kendi kendime mırıldanıyorum. Hayat da bu değil mi zaten diye. Bazen öyle, bazen böyle sonuçta hep bir şekilde...

Hayat bu değil mi zaten? Nedersiniz!!!!!!!!!!

Ali Cemal Türkmen