ÇOÇUKLUĞUMU GERİ İSTİYORUM !.....
Çocukluğuma geri dönmek.. geçmişimi sizlerle paylaşmak istiyorum
Vakit bayağı gece yarısını çoktan geçmişti, gözlerimi kapamış kahvemi yudumlarken; nasıl olduğunu hala anlayamadığım bir biçimde kendimi çocukluk anılarının içinde buldum……
Bu aralar sanırım çok fazla istiyorum bunu. Nedenini henüz çözemedim.
Yeniden çocuk olmak istiyorum. Dağlara, tepelere çıkmak, tepelerde, papatya ve gelincik toplamak istiyorum. Seksek oynamak telden yapılmış araba sürmek, iliklerle oynamak, istiyorum. Oyunda yenilince ağlayarak mızıkçılık yapmak istiyorum.
Çocuklukta, mutlu olmak için kendine bir neden aramıyorsun. Sanırım çocukluğu değerli kılan en önemli özellikte bu olsa gerek. Bir kuzuyu sevmek, arkadaşlarınla pişti kâğıdı oynamak, ellerinin üstünde gezdirip uçması için şarkılar söylediğin bir uğurböceği... Tüm bunlar ve bunun gibi şeyler, senin mutlu olman için yeterli oluyor. Büyüdükçe mutluluk katsayısı azalıyor sanırım.
Anılardan sıyrılıp kendime geldiğim zaman, şunu anladım; çocukluğun hayatın boyunca sahip olduğun en güzel mutlulukmuş. Tabi ki bu herkes için böyle olmayabilir. Çocukluğu çok kötü geçen, unutmak için yıllarını harcayan insanların olduğunu biliyorum. Her şeye rağmen onların çocukluğunu kötü yapan şeylerinde büyükler olduğunu biliyorum. Anladığım bir şey daha var ki; ne zaman çocukluğunu düşünmeye ve özlemeye başlamışsan, işte o zaman sen yaşlanıyorsun demektir.
Ağlarken hiç yanımda olmayan,
Hasta iken ateşimi ölçüp, sırtımı ovmayan, göğsü ana yüreği gibi kokan,
Hiç sevgisine tanık olamadığım sarı saçlarına güneşin en güzelinin doğduğu, Anamı! İstiyorum aslında! .. Hiç sevgisine tanık olmadığım sahip olamadığım anamı.....
Toprak yola oturup arkadaşlarımla akşama kadar çamurla oynamak istiyorum. Arkadaşlarımla kavga ettiğimde öfkemi unutup bir kaç dakika içinde onunla gülüşerek oynamaya devam etmek istiyorum.
Oynaya zıplaya okula gitmek istiyorum. Yine arkamdan birileri bana Cemo diye seslensinler istiyorum. İyi bir şeyler yaptığımda birileri saçımı okşayıp bana aferin desinler istiyorum.
Yine babamın küçük akıllı ve zeki oğlu olmak istiyorum. Babamın oturduğu, güven verdiği dizene ya da göğsüne başımı koymasam da, kaygısızca, acaba yarın ne olacak diye düşünmeden uykuya dalmak istiyorum.
O günleri özlüyorum, çocukluğumu özlüyorum bu aralar. Gerçi hep özlemişimdir, büyüdükçe çocukluğumu, çocukluk anılarımı, çocuk masumiyetimi özlerim hep.
Büyük ama herkesin birbirini tanıdığı, herkesin birbirine dost olduğu, bir gecekondu semtinde Akdere, Tuzluçayırda büyüdüm ben. Gece yarılarına kadar sokaklarda oynardık. Sonrada eve gelip kaygısızca bırakırdım kendimi uykunun kollarına. Geleceği düşünmüyordum, geçmiş ise yoktu. Ne yapmak istediklerim, ne varmak istediğim hedeflerim vardı önümde, nede geride bıraktığım acılarım vardı geçmişimde.
Şimdi büyüdük her şey çok daha farklı hayat bizi sürprizleriyle tanıştırdı, önümüze çıkardığı acılarla pişirdi. Şimdi hiç birimizin o çocuk bakışları yok hayata. Şimdi içimden bir çocukluk yapmak geçtiği zaman, bir çocuk çılgınlığı yapmak istediğim zaman durup düşünüyorum acaba birileri bir şey der mi diye. Gerçi yapsam bile o zamanlar ki kadar zevki alamayacağımı biliyorum.
Artık hayatımda bir çocukluğun masumiyetini taşımadığımı, hayata çocuk gözleriyle bakamayacağımı biliyorum.
Çocukluğuma geri dönmek istiyorum. Acılarımla tanışmamak, Yine hayata o çocuk gülüşleriyle ve çocuk gülümsemesiyle bakmak istiyorum. Fakat yine de edindiğim tecrübelerle yaşamayı öğrendim. Her gün öğrendiğim yeni bir şey beni birazcık daha büyütse de, çocukluk masumiyetimi ve inançlarımı biraz daha geride bıraksa da, gelecek günlere ve gelecekteki acılara beni daha sağlamlaştırdığı için seviyorum ben hayatı ve hayatın önüme çıkardığı sürprizleri.
Belki çok klişe olacak ama yazıyı bu cümle ile bitirmek istiyorum...
Keşke yeniden, gözlerini kısarak gökyüzündeki uçurtmasını hayranlıkla izleyen o çocuk olabilsem...
Çocukluğumu geri istiyorum…….
Sağlıklı, mutlu, bol kazançlı, sağduyulu güzel bir hafta sonu diliyorum……..
Saygılarımla;
Ali Cemal Türkmen
Yorumlar
Yorum Gönder