DOSTLAR MECLİSİ

  Cuma gecesine önceden planlamış olduğum ailem, yakınlarım ve dostlarımızla birlikte Aile meclisindeydik. Ülkemizdeki yasanan olaylar sohbetlerini yaptık. Nasıl bu topluma faydamız olabilir gibi hasbial ettik. Belli bir saatten sonra herkes evine gitti.  Bende Eve geldim yatmaya hazırlanırken çalan kapının sesiyle irkildin. Nicedir bu kadar mükemmel, harika kimse gelmemişti kapısına. Bu araları yaşamış olduğu sıkıntılarından dolayı kimseyi de istemiyordu zaten.  Geceler bir sancı olup içine işlerdi; ama yüreğinin en güzel yerine oturttuğu o sevdayı düşündükçe içine yayılan Sıcaklık alıp götürürdü tüm sancılarını. Ne kadar zamandır böyleydi, ne kadar zamandır en yakın dostu özlem olmuştu, hatırlamıyordu. Evet özlüyordu. Çünkü özlemin içinde o deli sevdasını, çikolata yıldızı buluyordu. Artık gidenlerin arkasından ağıt yakmamayı çoktan öğrenmişti; ama bu başkaydı. Kimseyi onun kadar sevmemişti. Birine anlatmaya kalksa sözcükler yetmiyor, acizleşiyordu. Zaten asıl sıkıntıda buradaydı ya 

6 Subatta yaşadığımız 10 ilimizdeki felaket ( deprem) sonra buğulanan gözlerimle bakıyorum geçmiş ve gelecek hesaplarının kesiştiği her yer de kendime ait güzel ya da hoş, mütevazı anılar buluyorum. Bakıyorum göremiyorum aslında bana sorsanız görmek istediğim şeyin ne olduğunu bende bilemiyorum beklide. Ankara da Şubat ayının son günlerinde havanın bir soğuk, kar yağıyor, zaman zaman yağmur yagiyor hava donduruyor, bir bakıyorsunuz sıcaklığın mevsim normallerinin üst noktalarına çıkıyor yakıyor.… Yoksa içimdeki boşluğun yarattığı fırtınanın yorulmuş bedenime dağılması mıdır bilemiyorum ama gerçekten bazen çok üşüyorum., bazen de ateş basıyor. Ellerimin soğukluğunu avuçlarımın arasına aldığım oce çayımı ictikten sonra bir kahve fincanıyla  gidermeye çalışıyorum da peki yüreğimdeki yangını nasıl söndüreceğim işte bunu bilemiyorum?….Yer yüzüne dağılmış bembeyaz papatyalar örtü beynimde ki en ücra noktaya hükmediyor ve anlayamadığım bir şekilde beni sakinleştiriyor. Ya da akşam olduğunda c

  CEREN ÖZGE VE CEM ÖZGÜR'E Bana ben olmayı tekrar hatırlattığınız  öğrettiğiniz için, bana gösterdiğiniz ilgi ve nezaket için,  ayriyeten dökülen yaşları güle çevirdiğiniz için, sevginiz ve gülüşünüz le güneşim  olabildiginiz için ve ve VARLIĞINIZ İÇİN; Doğum  günümde bu özel insanlarla beraber olmaktan, büyük mutluluk duyuyorum. Ne kadar şanslı bir insan olduğumu bugün bir kez daha anlamama sebep olan güzel insan, Ceren Özge,  yakışıklı Cem Özgür'e TEŞEKKÜR EDİYORUM. SEVİYORUM SİZLERİ MELEKLERİM; Ali Cemal Türkmen 

  HERŞEY KALBİNİZ KADAR GÜZEL OLSUN Yaşam yolculuğunda her an düşüncelerinle baş başa olan tek kişi sensin. Yaşamını nasıl gecirecegini an be an karar verecek olan sensin. Yaptığın seçimlerin sonuçlarını yaşayacak olan da sensin. O zaman sadece sen alışkanlıklarını kontrol edebilir, sadece sen sağlığını iyiye ya da kötüye doğru yönlendirebilirsin. Hiçbir doktor, senin isteğin olmadan seni iyileştiremez.  Anıtı dikilecek olan da sensin, çukurunu kazacak olan da. Mutluluk ve yaşam sevinci için sadece iyi insan olmak yetmez, arkada iyi bir dünya ya da çocuklarımıza iyi bir gelecek bırakabilmek için , ülkemize ve başkalarına yararlı olmayı da gerektirir ya da başka bir anlamda içerir diyebiliriz. Bugün, Cuma haftanın son günü Şubat ayının ilk günleri   Ankaraya dun geceden beri kar yağıyor, hava cok soğuk,  Bir dostum sosyal medya ekranında şöyle ifade etmiş, hoşuma gittiği için siz okurlarimla da paylaşmak istedim; " Haydi uyandır içindeki çocuğu,  Bak ne güzel de düşüyor kar taneler